Tips uit mijn gesprek met Tim Ferriss
En verder: schrijfadvies van Annie Dillard en Annejet van der Zijl
Hi, ik ben Ernst-Jan Pfauth, mede-oprichter van De Correspondent en POM. Elke maand verstuur ik een nieuwsbrief met inzichten en aanbevelingen over intentioneel leven en media. Ben je nog geen lid? Geef je hier op:
1. Dit wijze zinnetje over dagelijkse voldoening kwam ik vaak tegen: “How we spend our days is, of course, how we spend our lives.” Daarom besloot ik de bron op te zoeken. Het bleek een prachtig boek over schrijven (of elk ander creatief werk) van Annie Dillard. Op mijn blog heb ik haar volstrekt originele schrijfadviezen voor je samengevat.
2. Zoals deze: "Write as if you were dying. At the same time, assume you write for an audience consisting solely of terminal patients. That is, after all, the case. What would you begin writing if you knew you would die soon? What could you say to a dying person that would not enrage by its triviality?"
3. Nog eentje van Annie Dillard. Wees ambitieus met je teksten, om de volgende logische reden: “It is no less difficult to write sentences in a recipe than sentences in Moby-Dick. So you might as well write Moby-Dick.”
4. Substack (het platform waar deze nieuwsbrief verschijnt) wint aan populariteit in Nederland. Zo is Eva Jinek ook een Substack-nieuwsbrief begonnen. Ze deelt om de week een persoonlijke observatie en schrijft zeldzaam beeldend. Alsof je erbij was.
5. Afgelopen weken genoot ik van de roman Utopia Avenue van de Britse auteur David Mitchell (bekend van Cloud Atlas). Je volgt een fictieve Londense rockband in de jaren zestig. Mitchell maakt de worstelingen en dromen van de bandleden heel tastbaar. Inclusief – niet-gimmicky – cameos van John Lennon, Janis Joplin en een nog onbekende David Bowie.
6. Rob Wijnberg heeft na tien jaar een nieuw boek uit. Daarin kwam ik een bemoedigende gedachte tegen in deze zware tijden: “We voelen ons verdeelder dan ooit, maar zijn dat niet.” Zo zijn we als maatschappij het meer dan ooit eens over homorechten en multiculturaliteit. Dat voelt niet zo, schrijft Rob, want “omdat er steeds meer overeenstemming in de samenleving bestaat, neemt de gevoeligheid voor de meningsverschillen die er nog wel zijn toe. In de sociologie staat dit fenomeen ook wel bekend als ‘normatieve ophoging’: hoe minder conflict, geruzie of geweld in een maatschappij voorkomt, hoe geobsedeerder, allergischer en afwijzender we worden tegenover conflict, geruzie of geweld dat er nog wel is.” Fijn om jezelf daar af en toe aan te herinneren.
7. Ik houd van culinaire journalistiek. Via een boek van wijlen mediachef Anthony Bourdain ontdekte ik een oud artikel in Esquire over het legendarische laatste avondmaal van de doodzieke Franse president François Mitterand (1916 – 1996). Daarin verorberde de politicus twee zangvogeltjes (ortolanen) in zijn geheel. De journalist probeert dit illegale gerecht en beschrijft prachtig en gruwelijk de trance waar hij in raakt.
8. Deze zomer speelde de legendarische jazztrompettist Wynton Marsalis met zijn New Yorkse big band op het North Sea Jazz-festival (kippenvel). Volgende week zondag komt hij wederom naar Rotterdam, maar dan als spreker over democratie. Marsalis gelooft dat ‘muziek de kracht heeft om onze kwaliteit van leven te verheffen’ en ons kan herinneren aan waarden als vrijheid, creativiteit, samenspel, acceptatie, dankbaarheid en doorzettingsvermogen. In zijn lezing vertelt Marsalis hoe we die waarden moeten verdedigen.
9. Van de organisator mag ik twee VIP-kaarten weggeven. Loot hier mee. Ik krijg hier niet voor betaald, maar breng als Marsalis-fan graag deze belangrijke lezing onder de aandacht. Doe voor zondag middernacht mee. De winnaar stuur ik maandag een mailtje.
10. Nu de Web3-hausse voorbij is, kunnen we erop reflecteren. Vincent Van Meenen schreef met 0xBlixa een crypto-roman die niet uitblinkt in toegankelijkheid (alleen al die titel), maar het dubbele van de hype goed vat. Ik ervoer tijdens het lezen de hebzucht die bij crypto hoort, maar ook het uitdagende van samen iets bouwen waar mensen vervolgens massaal gebruik van maken.
11. Morgenochtend (woensdag) begint het nieuwe seizoen van Jonge Jaren, de podcast waarin ik toonaangevende makers vraag naar hun doorbraak. Ik trap af met Annejet van der Zijl, mijn favoriete non-fictie-schrijver in Nederland, die geweldige biografieën schreef over onder andere Gerard Heineken, Annie MG Schmidt en Prins Bernhard. Rode draad in haar boeken is hoe mensen zichzelf opnieuw kunnen uitvinden.
12. Annejet van der Zijl schreef als stagiair een heel tijdschrift vol (ja, letterlijk). Ik wilde begrijpen hoe ze al zo vroeg zo goed was. Er volgde een gesprek over het belangrijke verschil tussen ambitie en ijver. Annejet: “Ik ben niet zozeer ambitieus, maar wel fanatiek. Ambitieus is dat je iets wilt zijn in de ogen van de wereld. Fanatiek is dat je het onderste uit de kan wil halen, ongeacht of iemand het nou ziet of niet. Ik ben dat laatste.”
13. Een tip van Annejet om eens over na te denken: “Kijk eens goed naar wat je als kind graag deed. Probeer dan in je volwassen leven iets te vinden wat daarop aansluit.”
14. Het interview verschijnt morgenochtend vroeg op Podimo (een soort Netflix voor podcasts). Heb je nog geen Podimo? Als je vandaag of morgen lid wordt via podimo.nl/jongejaren kun je het twee maanden gratis uitproberen. Mijn mediapodcast POM verschijnt daar ook.
15. Dankzij POM kwam een droom uit: ik mocht Tim Ferriss interviewen over persoonlijk leiderschap. Hij veranderde zestien jaar geleden mijn leven met het boek The Four Hour Work Week en sindsdien heb ik zo’n honderd uur naar zijn podcast geluisterd. We spraken over antifragiliteit, delegeren en het nemen van impopulaire besluiten. Ook dat gesprek kun je op Podimo beluisteren.
16. Een belangrijk inzicht dat Tim Ferriss deelde in ons interview: als je nadenkt over een verandering in je leven, neem dan niet direct drastische besluiten, maar voer kleine experimenten uit. Dit maakt het laagdrempeliger voor je om nieuwe dingen uit te proberen. Tim Ferriss: "Think of the smallest, low risk ways that you could test something where what you might think of as failure just doesn't matter. Start with very low consequence experiments." Zo begon Tim zijn podcast door eerst een paar vrienden te interviewen.
17. Tim Ferriss adviseerde ook om een vast weekritme te hanteren zodat je zoveel mogelijk tijd overhoudt voor diep werk. 'Batch processing' noemt hij dit. Zo doet hij dat zelf:
Podcastopnames: Tim neemt zijn podcasts op dinsdag en vrijdag op, altijd om 10:00 of 15:00. Zo weet hij precies wanneer hij zich moet voorbereiden.
Vergaderingen: Alle telefoontjes en een-op-een gesprekken met zijn team zijn op dinsdag gebundeld. Zo worden deze gesprekken niet verspreid over de hele week.
Documenten & updates: Dinsdag is ook de dag waarop hij alle documenten en updates van medewerkers bekijkt. Ook verzendt hij betalingen.
Noodgevallen: Hij is op andere dagen beschikbaar voor echte noodgevallen, maar zegt daar het volgende over: "If anything needs to be turned around in 48 hours or less, and you need to scramble to do that, then you have a broken system."
18. En dit tegeltje over delegeren van Tim wil ik je ook niet onthouden: "Give your team the why and the what and let them figure out the how.”
19. Ik schreef een column over dat dankbaarheid vaak geïnterpreteerd wordt als ‘een fopspeen die een volwassene in zijn eigen mond stopt’ (Arnon Grunberg). Zolang je maar netjes opschrijft waar je dankbaar voor bent, hoef je niets anders meer te doen dan je te wentelen in je eigen tevredenheid, is de subtekst van die kritiek. Het tegendeel is waar. Een betere wereld begint bij je dankbare zelf.
20. ChatGPT heeft een functie geïntroduceerd die de app twee keer zo nuttig voor me maakt: ‘custom instructions’. Hiermee kun je ChatGPT vertellen wie je bent en wat voor type antwoorden je wenst. Vroeger waren de antwoorden generiek, nu zijn ze heel precies op mijn persoonlijke situatie afgestemd. Lees op mijn blog hoe je deze custom instructions kunt instellen (inclusief mijn persoonlijke voorbeelden).
21. Vorige keer stak ik al de loftrompet over de culinaire dramaserie The Bear (Disney+). Er zit een personage in de serie, Richie, met wie ik iets unieks meemaakte. Nog nooit heb ik een personage twee seizoenen lang zó irritant gevonden, om vervolgens na één aflevering in één klap van hem te houden. Drama van het hoogste niveau.
22. Door de soundtrack van The Bear verkeer ik nu in een totale R.E.M.-revival. Mijn ouders draaiden die band vroeger. Pas drie decennia later snap ik waarom. Skip hun megahits, en probeer bijvoorbeeld Half A World Away, Nightswimming en zeker Oh My Heart:
Enorm eens met je Richie punt!
To be honest, are these all tips and insights from media? Or are these things about yourself and about what you like and want? Because I am mainly reading how it relates to you, not to how these tips can be useful for you audience.