In twee dagdelen aan een droom beginnen
De 15 tips van de maand augustus. Met een Japanse roman-binge, in memoriam Derk Sauer en een half uurtje per dag aan je droom werken
Hi, ik ben Ernst-Jan Pfauth, mede-oprichter van De Correspondent en schrijver van Intentioneel leven. Elke maand deel ik een algoritmevrij lijstje aanbevelingen met alles waar ik blij van word, zoals boeken- en cultuurtips en inzichten over intentioneel leven. Ben je nog geen lid? Geef je net als meer dan 27.000 anderen op:
Deze zomer overleed tot mijn grote verdriet Derk Sauer. Toen ik directeur van De Correspondent was, ging ik elke paar maanden bij Derk langs voor een mentorgesprek. Hij wist ingewikkelde problemen in een paar minuten tot de essentie terug te brengen en gaf advies. “Nooit ‘s avonds werken!” Ik koester voor altijd hoe Derk niet alleen een voorvechter van de journalistiek was, maar ook een familieman. En hoe hij, in tegenstelling tot andere extreem succesvolle mannen, het leven niet zag als een zero-sum-game, maar iedereen om zich heen juist heel veel gunde. Aan het einde van deze POM-aflevering praten Alexander en ik over Derk.
Craig Mod is een van mijn favoriete bloggers. Hij leeft een ascetisch leven in Japan, waar hij als negentienjarige naar toe verhuisde om de uitzichtloosheid in zijn Amerikaanse thuisstadje te ontvluchten. Eerder dit jaar publiceerde hij het boek Things Become Other Things. Dat leest als een brief aan een jeugdvriend die niet aan de armoede wist te ontsnappen over een bedevaartstocht die Craig door midden-Japan maakt. Het deed me denken aan Zen and the Art of Motorcycle Maintenance (1974) van Robert Pirsig. Ik denk dat het net zo’n klassieker kan worden. Het is een meditatief boek, met soms hilarische portretten van herberghouders en caféuitbaters, afgewisseld met bespiegelingen over hoe Japan wel een sociaal vangnet heeft, en de VS niet.
Voor een ieder die net als zovelen overweegt om een betaalde nieuwsbrief te beginnen, lees deze tips van ervaringsdeskundige Craig Mod.
Ik maak je graag even deelgenoot van de Japanse roman-binge waar ik deze zomer doorheen ging terwijl ik het land bezocht. Zo las ik The Great Passage van Shion Miura. Haar roman uit 2011 is helaas niet in het Nederlands vertaald. Ten onrechte, want het is een heerlijk verhaal over een groep sociale outcasts die alles op alles zet om een nieuw woordenboek samen te stellen. Dat klinkt suf, maar probeer maar eens niet begeesterd te raken door dit boek. “The more you took a project to heart, the more your expectations of others on the team were bound to rise. The same way that if you loved someone, you wanted them to love you back.” Prachtig boek over toewijding aan je werk.
Wat me opvalt in Japanse romans is dat de innerlijke monologen veel letterlijker zijn dan in veel westerse literatuur, en de dialogen juist veel abstracter. Dat, en de uitgebreide maaltijdbeschrijvingen. Zoals bijvoorbeeld in de boeken van Banana Yoshimoto. Ik las Kitchen en Moshi Moshi van haar hand. Laatstgenoemde wist me echt te grijpen. Het boek laat prachtig zien hoe een buurt en haar middenstanders een vangnet kunnen vormen.
Tenslotte las ik de klassieke roman Kokoro, van Natsume Soseki (1867 - 1916). Een schrijver die zo geliefd was, dat zijn portret jarenlang op het duizend-yen-biljet stond. Het boek gaat over een student en zijn mentor, die hij als ‘sensei’ aanduidt. De mentor voelt zich niet meer thuis in het sterk veranderde Japan, dat zich had opengesteld voor de rest van de wereld en bijna onherkenbaar veranderde: “Zie je, we zijn nu eenmaal geboren in deze tijden vervuld van vrijheid, van zelfstandigheid en van het zelf, en als tol moeten we allemaal van deze eenzaamheid proeven.” Prachtig boek over bewondering en berouw. Ik las de vertaling van Luk van Haute.
Ik mocht deze zomer niet fotograferen in een museum en vond het heerlijk. Daarom schreef ik dit artikel over vrijheid vinden in begrenzing.
Gezien in Japan en nu mijn favoriete auto: de Suzuki Jimny. Er passen maar twee mensen in, dus niet ideaal voor deze levensfase, daarom heb ik er voor nu maar een miniatuurversie van gekocht voor op m’n bureau.
Gelezen in (het verder niet zo boeiende) Real Artists Don’t Starve: toen thrillerschrijver John Grisham nog advocaat was, stond hij elke ochtend vroeg op om één pagina te schrijven. Dat deed hij 365 dagen per jaar, drie jaar lang. Het resultaat: zijn debuut A Time to Kill. Hij werd schrijver door elke dag een halfuurtje te stelen. Wil je beginnen aan een droom die je telkens maar uitstelt? Maak er dan eens twee dagdelen voor vrij.
Ik was zó onder de indruk van de roman Martyr! van Kaveh Akbar. Het gaat over een Iraans-Amerikaanse jongen die het leven door alle ellende uit zijn jeugd niet meer aankan, en ten einde raad een terminaal zieke kunstenaar opzoekt die in het Brooklyn Museum tot haar dood met museumbezoekers praat. Het is een pijnlijk eerlijk en wervelend boek over zingeving, vluchten en de diepte van vriendschappen.
Ik kwam deze mooie fotoserie tegen van Deense fotograaf Peter Funch die negen jaar lang voorbijgangers op dezelfde straathoek op Manhattan fotografeerde. Sommige ochtendroutines en outfits blijven jarenlang hetzelfde.
Iets wat ik aan de lijve ondervonden heb: Wil je iets aardigs doen? Leg de lat niet te hoog en doe het meteen (voor het te laat is).
Dit gedicht van Kenneth Koch: “You want a social life, with friends / A passionate love life and as well / To work hard every day. What’s true / Is of these three you may have two.”
Ik krijg Delete Ya van Djo niet uit m’n hoofd:
💚 Persoonlijke updates
Er staan nieuwe afleveringen van mijn interviewprogramma Jonge Jaren op Spotify, met Humberto Tan, Aldith Hunkar, Ellen ten Damme en chefkok Joris Bijdendijk. Laatstgenoemde vertelde hoe hij zijn carrière opbouwde aan de hand van een gedetailleerd twintigjarenplan.
Bij mijn uitgeverij maakten ze onderstaande video van het Dankboek. Het is hét dagboek om een intentioneel leven mee vol te houden. In de maand dat de nieuwe versie van het Dankboek uit is, zijn er al 1.400 mensen aan het dagelijkse ritueel begonnen. Probeer het ook uit.
Ik ben op zoek naar nieuwe romans om te lezen. Heb jij, als iemand die mijn smaak inmiddels goed kent als lezer van deze nieuwsbrief, nog een tip? 🙏
Hier ook een liefhebber van de Suzuki Jimny, hoewel de toch matige rapportcijfers van de benzine motor me tot toe nog niet over de streep hebben getrokken.
Ik heb nu mijn pijlen ingezet op de Renault Savane 4x4 die als concept gepresenteerd is dit jaar 🤞🏼
Ik heb ook een tijdje gedroomd over de Jimny en er zijn 4-zits exemplaren te vinden (met een vrij kleine kofferbak dus, maar je moet er iets voor over hebben?)
Boek: Zes maanden in de Siberische wouden, over de Franse Ernst-Jan die zes maanden in een hutje aan het Baikalmeer besluit te bivakkeren, met twee honden en een kist boeken. In dit boek staat zijn boekenlijst vermeldt, dus dit is een dubbele tip:)